ก่อนที่จะเขียนpostต่อไปนี้มีความจำเป็นที่จะต้องลงรูปทั้งหมดเสียก่อน(เกือบทั้งหมด) เป็นผลงานวาดเส้นเวลาว่าง(คำขยายความของ’ว่างเส้น’)ที่ผมได้วาดไว้ตั้งนานแล้ว ผมนำกลับมารวบรวมใหม่เพื่อลงblogนี้ในทีแรก แต่ก็ได้ลบออกไปก่อนหน้านี้เนื่องจากเริ่มทำblogใหม่ และเหตุผลที่ต้องนำทั้งหมดนี้กลับมาลงก็เพราะว่าpostต่อไปนี้ จะเป็นผลงานเรียนที่ให้เราจำลองหอศิลป์ขึ้นมาเพื่อจัดวางผลงานของเราลงไป เป็นการจัดแสดงผลงาน ทำสูจิบัตรและบัตรเชิญ รวมถึงคิดชื่องาน ออกแบบสู จัดวาดสิ่งต่างๆ โดยให้เราคิดใหม่เองทั้งหมด โดยทั้งหมด ต้องมีความสอดคล้องกัน ผมจึงหยิบเอาผลงานพวกนี้ไปใช้ และได้เป็นผลงานใหม่ออกมาอย่างที่จะเห็นได้ในpostนี้
ผลงานวาดเส้นในเวลาว่างที่รวบรวมมาแสดง ล้วนแล้วไม่ใช่ผลงานที่สร้างยาก ไม่ใช่งานสีน้ำมันบนผ้าใบ ไม่ใช่ผลงานที่สร้างเกินวัน แต่ความสำคัญของผลงานก็ไมไ่ด้น้อยค่าไปกว่ากันเลย ทุกสิ่งอย่างที่ถูกสร้างสรรค์ขึ้นมาอย่างตั้งใจให้เป็นศิลปะ ล้วนนับเป็นศิลปะทั้งนั้น คุณค่าของผลงานขึ้นอยู่กับการให้ค่ามัน ผลงานทุกชิ้นที่รวบรวมมา มีทั้งงานที่วาดเพียงไม่กี่เส้น และผลงานที่วาดด้วยมากเส้น ขึ้นอยู่กับความรู้สึกพอใจ รู้สึกว่าผลงานพอดีแล้ว ตามความรู้สึกส่วนตัว โดยผลงานวาดเส้นแต่ละชิ้น ถึงแม้ไม่ได้มีการใส่สัญลักษณ์ใดๆอันแสดงความหมายที่มีความลึกซึ้ง แต่ก็สามารถเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในเวลานั้นๆได้เสมอ … ธนกร ศิริรักษ์
posterว่างเส้น
ปกหน้า-หลังสูจิบัตร
หน้า-หลังpostcard
ภาพถ่ายผลงานการจำลองหอศิลป์
ผลงานการจำลองหอศิลป์ชิ้นนี้ผมตั้งใจทำ และใส่รายละเอียดเยอะพอสมควร อาจจะดูว่าน้อยเนื่องด้วยการออกแบบที่เรียบง่าย แต่ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นว่าผมเก็บขอบล่างของกำแพงและใส่กรอบให้กับผลงานส่วนใหญ่ รวมไปถึงการปูพื้นเพื่อกลบรอยกาวและรอยร่าง กับผลงานชิ้นนี้แค่ขึ้นโครงแต่ละชิ้นส่วนก็ใช้เวลามากแล้ว เพราะต้องคำนวณขนาดให้อิงกับสถานที่จริงได้ การปริ้นงานมาปิดก็ต้องคำนวณขนาดมาก่อนเช่นกัน การคิดที่จะกระทำสิ่งใดต้องคำนึงถึงเวลาอยู่เสมอ ผมทำงานชิ้นนี้รวมแล้วสี่วันถ้าจำไม่ผิด นอกจากผลงานที่เป็นแบบจำลองแล้ว ผมยังต้องทำposter สูจิบัตร และpostcard ส่วนตัวผมนั้นทำไปเพิ่มอีกเล่มหนึ่งคือกระบวนการทำงานทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่ใช่ผลงานที่เห็นแล้วพอใจ แต่ผมพอใจกับความตั้งใจที่ให้กับงานต่างหาก
PARA 